Ανησυχία και παρηγοριά – Anxiety and consolation

«Όταν οι ανησυχητικές μου σκέψεις πληθύνθηκαν μέσα μου, Η παρηγοριά σου άρχισε να χαϊδεύει την ψυχή μου.»Λόγια σοφά, βγαλμένα από την ζωή ανθρώπων καθημερινών, σαν και μας… Υπάρχει παρηγοριά και μπορούμε να συντελούμε καθημερινά στο να την προσφέρουμε στους γύρο μας… Οι καταστάσεις που βιώνουμε: η μουντή καθημερινότητα, η αβεβαιότητα, ο φόβος που τόσο αποτελεσματικά μας καλλιεργούν στην ψυχή μας, λίγο λίγο, το πλήθος των πληροφοριών με τις οποίες βομβαρδιζόμαστε καθημερινά, ο πόνος των άλλων από φυσικές καταστροφές, η δυστυχία που αντικρίζουν τα μάτια μας… όλα αυτά συντελούν σε τόσο σε «ανησυχητικές σκέψεις»… Μια περιγραφή που από μόνη της φαντάζει πολύ φτωχή, στις μέρες μας. Η παρηγοριά είναι αυτό που χρειαζόμαστε… Αλλά τείνει να γίνει είδος υπό εξαφάνιση… Δεν έχουμε συνειδητοποιήσει πόσο την χρειαζόμαστε και έτσι… δεν την ψάχνουμε… δεν ψάχνουμε τρόπους να παρηγορήσουμε τον διπλανό μας… νομίζουμε ότι μόνο στέλνοντας λίγα χρήματα φτάνει! Και η ψυχή πονάει…πεινάει…θλίβεται…υποφέρει…πληγώνεται… αλλά ούτε εμείς δεν προσέχουμε την δική μας ψυχή… πως να προσέξουμε την ψυχή των άλλων… Ας αρχίσουμε να σκεφτόμαστε πιο θετικά… ας προσπαθούμε καμία μέρα να μην περνάει χωρίς, έστω ένα καλό λόγο… μια καλημέρα σε έναν άγνωστο στο δρόμο… ένα χαμόγελο… μια αγκαλιά… Ώχ, παρασύρθηκα… Words of wisdom, inspired by the everyday lives of people, like us … There is comfort and we can try to offer it to people around us daily … The situation we are experiencing are: The dull routine… uncertainty… the fear, that is so effectively cultivated in our hearts, little by little… the wealth of information with which we are bombarded every day… the pain of others by natural disasters… the suffering that watch our eyes … all these contribute to such a «disturbing thoughts» … A description of itself that seems very poor today. The consolation is that we need … But it is becoming an endangered species … We do not realize how much we need it so … we do not look for it … we do not look for ways to comfort our fellow men … We believe that just sending some money is enough! And the hungry soul hurts …hungers …grieves … suffers … bruises… we do not care about our own soul … how can we look after the soul of others … Let us begin to think more positively … let’s try to avoid letting a day pass away without a simple good word … a «hello» to a stranger on the street … a smile … a hug … Oops, got carried away …

Γιά «Το Θολό Τοπίο…με Ξεκάθαρη Ματιά»